ارزیابی تطبیقی ساختار مدیریت شهری کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه با اتکا به شاخص های حکمروایی مطلوب شهری (مطالعه موردی: لندن، کوالالامپور و تهران)

یکی از مفاهیمی در شاخه مدیریت شهری و منطقه ای امروزه مورد توجه مورد بحث قرار دارد الگوی حکمروایی شهری است. حکمروایی شهری، با طراحی شبکه های خود سازمانده و خودتنظیم، از سیاست پایین به بالا بهره می-گیرد. هدف این پژوهش بررسی تطبیقی ساختار مدیریتی کشور توسعه یافته انگلستان با کشور مالزی است که مراحل توسعه را از جهات اقتصادی، کالبدی و اجتماعی طی می کنند، با کشور ایران که در حال توسعه می باشد، است. ساختار مدیریت شهری این کشورهای از زوایای مختلف حکومتی، تمرکززدایی و مشارکت با یکدیگر تطبیق داده شده اند. متغیرهای مورد بررسی در این پژوهش، کیفی است که اطلاعات مورد نیاز برای بررسی آنها از طریق مطالعه و مرور منابع کتابخانه ای و اسناد مدون ملی و بین المللی صورت پذیرفته است. در نهایت با استفاده از اطلاعات بدست آمده از ساختارهای مدیریتی، ۳ کشور در زمینه شاخص های حکمروایی شهری شامل شفافیت، پاسخگویی، مشارکت، اثربخشی و کارایی، مساوات طلبی فراگیر و توافق گرا بودن، سه شهر لندن، کوالالامپور و تهران مورد قیاس تطبیقی قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهد که در شهر تهران به جز بحث پاسخگو بودن، در باقی موارد از لحاظ مدیریتی و توجه به شاخص های حکمروایی شهری توجه نشده است. دو نکته بسیار مهم در دستیابی به حکمروایی مطلوب شهری: اول آن که برای رسیدن به یک حکمروانی شایسته در شهر، می بایست به صورت ریشه ای و ساختاری به مسائل مدیریت شهری توجه شود و توجه به عنصر «مردم» در گام به گام رسیدن به این شایستگی؛ دوم، داشتن یک دید انتقادی به مسائل جاری به عنوان خلاء های مورد بحث برای رفع یا اصلاح می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، حکمروایی مطلوب شهری ، تهران ، لندن ، کوالالامپور