اشتغال زنان، نشاط زناشویی و گرایش به طلاق (مطالعه موردی: متاهلان شهر تهران)

این مقاله با هدف بررسی تاثیر اشتغال زنان بر پایداری خانواده، به مقایسه خانوادههای تکشاغل و خانوادههای هر دو شاغل پرداخته است. جامعه آماری این پیمایش، زنان و مردان متاهل شهر تهران است و به شیوه نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای هزار و ۷۳۶ نمونه از ۵۰ حوزه شهر تهران انتخاب شد و در تجزیه تحلیل نهایی به کار گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان میدهد: نشاط زناشویی در مردان خانوادههای هر دو شاغل بیش از مردان خانوادههای تکشاغل است. درآمد و منزلت شغلی بالا در مردان خانوادههای تکشاغل با کاهش نشاط زناشویی و در زنان خانوادههای تکشاغل افزایش درآمد با افزایش نشاط زناشویی در ایشان همراه است. همبستگی نشاط زناشویی و گرایش به طلاق در زنان خانوادههای هر دو شاغل بیش از زنان خانوادههای تکشاغل و در مردان خانوادههای تکشاغل بیش از مردان خانوادههای هردو شاغل است. هزینهکرد مالی اشتراکی در خانوادههای هردو شاغل بیش از خانوادههای تکشاغل و تضاد میان کار و خانواده در آن ها کمتر است. بهطور کلی، میتوان گفت یافتههایی که نشان دهد اشتغال زنان پایداری خانواده را تضعیف میکند مشاهده نشد، اما اشتغال زنان منابعی را برایشان فراهم میکند که از آن میتوانند در انحلال زندگی زناشویی ناخوشایند استفاده کنند. با توجه به اینکه نشاط زناشویی و گرایش به طلاق از شرایط شغلی متاثر است، به کارگیری سیاستهای مناسب اشتغال میتواند در پایداری خانواده کمک کننده باشد. یافتههای تحقیق تاییدکننده تئوریهای مبادله، فرصت اقتصادی و اقتصاد خانه جدید است.

کلیدواژه ها:

اشتغال زنان ، پایداری خانواده ، خانوادههای تکشاغل ، خانوادههای هردو شاغل ، گرایش به طلاق ، نشاط زناشویی