مقایسه دقت تشخیصی الگوریتم های مختلف پردازش تصویر در تشخیص ضایعات استخوانی فک

زمینه و هدف: ضایعات داخل استخوانی، از ضایعات شایع هستند که در بین آنها ضایعات پری اپیکال شیوع بالاتری دارند. امروزه تمام سیستم های تصویربرداری مستقیم دیجیتال، انواع مختلفی از تکنیک های پردازش تصویر را در دسترس قرار می دهند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر روش های مختلف پردازش تصاویر دیجیتال در تشخیص ضایعات استخوانی بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، از ۵۰ عدد نیم فک پایین گوسفند استفاده شد. ضایعات با فرزهای گرد با شماره های ۴/۱، ۲/۱، ۱، ۲ و ۴ ایجاد شدند. تصاویر دیجیتال به دست آمده با روش های پردازش Edge enhance، Sharpening  و Invert gray scale و به شکل پردازش نشده، توسط دو نفر رادیولوژیست و در صورت عدم توافق دو مشاهده گر، توسط مشاهده گر سوم بررسی شدند. نحوه ثبت نتایج بدین صورت بود که برای تشخیص قطعی ضایعه «نمره ۱»، تشخیص اشتباه «نمره ۲» و تشخیص احتمالی «نمره ۳» در نظر گرفته شد. نتایج توسط آزمون های آماری chi-square وFisher`s Exact تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: درصد حساسیت تشخیصی در تصاویر بدون پردازش (۷۱/۸%) و تصاویر پردازش شده با فیلتر Sharpen (۷۱/۴%) به طور معنی داری بیشتر از تصاویر پردازش شده با فیلترهای Invert gray scale  (۶۸/۵%) و Edge enhance  (۵۳%) بود (۰/۰۰۱P<). نتیجه گیری: در تشخیص ضایعات استخوانی، تصاویر دیجیتال  فاقد پردازش و یا پردازش شده با فیلتر Sharpen از دقت تشخیصی بالاتری برخوردارند.

کلیدواژه ها:

Digital Radiography ، Image Processing ، Bony Defect ، رادیوگرافی دیجیتال ، پردازش تصویر ، ضایعه استخوانی