بررسی لزوم اهمیت به یادگیری سازمانی در آموزش و پرورش

یادگیری سازمانی فرایندی است پویا که سازمان را قادر میسازد تا به سرعت با تغییر سازگاری یابد. این فرایند شامل تولید دانش جدید، مهارتها و رفتارها میشود و به وسیله تسهیم میان کارکردی و یادگیری همکارانه، تقویت میشود. نتایج این دو اصل، خلق فرهنگ یادگیری و فرهنگ مشترک درمیان همه کارکنان است. یادگیری سازمانی به عنوان یک عامل نجاتبخش ظهور کرده و میتواند موفقیت سازمانها را تضمین کند. هزاران شرکت مشاوره در سرتاسر آمریکا، برای اداره »سرمایه های دانش« و »سرمایه های فکری« سازمانها، »راهکار« ارائه میدهند. این راهکارها، به گونه ای ثابت، جهتگیری تکنولوژیک دارند. اما آنچه فراموش شده است بعد انسانی مسئله است. مدیریت موازی با مدیریت دانش، همان یادگیری سازمانی است. در مفهوم سنتی انجمن منابع انسانی، یادگیری سازمانی، به دلیل فقدان ساختار از سوی مدیریت دانش، مورد انتقاد قرار گرفته است. مدیریت دانش، ابتدا از مدیریت اطلاعات، فناوری اطلاعات، بازاریابی و مالی نشات گرفته است و ازسوی انجمن منابع انسانی، خیلی تکنولوژیک در نظرگرفته میشود. داونپورت و پروساک۱در کتاب خودشان »دانش عملی«، توضیح میدهند که اگر سازمانها با تمرکز بر روی یادگیری سازمانی، به مدیریت دانش نزدیک شوند، بسیار مطلوب خواهد شد. آنها به یک نکته مهم به وسیله نوناکا و تاکوچی (شرکت تولید دانش، (۱۹۹۵ تاکید میکنند: ...» ترکیب افراد، با تجربه و دانش متفاوت، یکی از شرایط ضروری برای خلق دانایی است. «

کلیدواژه ها:

معلم آموزش و پرورش ، یادگیری سازمانی