بررسی پتانسیل درمانی پری بیوتیک ها مقاله مروری

عبارت پره بایوتیک توسط گیبسون و رابرفروید ] 6[ به عنوان مواد تشکیل دهنده غیر قابل هضم غذا که فواید خود بر میزبان را با تحریک انتخابی رشد و / یا فعالیت یک یا تعداد محدودی از باکتری های موجود در روده بزرگ تاثیر می گذارد. معرفی کرده اند. این تعریف همپوشانی بیشتر یا کمتری با تعریف رژیم غذایی فیبردار، به استثنای انتخابی خود را برای گونه های خاص است. این انتخاب برای بیفیدوباکترها نشان داده شده است، که ممکن است مصرف موادی مانند اینولین و فروکتوالیگوساکاریدها، الیگوساکاریدهای ترانس گالاکتوسیلات، و الیگوساکاریدهای سویا ترویج شده است. بر خلاف باکتری های پروبیوتیک، کربوهیدرات های پره بیوتیک در حین پخته شدن از بین نمی روند. پریبیوتیک ها به طور عمده از الیگوساکاریدها، مولکول قند سه تا شش زنجیره ای و فیبر محلول تشکیل شده است. الیگوساکاریدها در لایه غشاء موکوس و در گیاهان، بزاق، و شیر، که بیش از 131 ترکیب مختلف از الیگوساکاریدها در شیر انسان به تنهایی برای مبارزه با میکروبهای مضر و حمایت از میکروارگانیسم هایی که برای ] سلامتی نوزادان مفیدتر می باشد یافت می شود