مقایسه تطبیقی و سطح بندی تاب آوری کالبدی- محیطی بافتهای شهری مناطق ده گانه شهر تبریز در مواجهه زلزله با استفاده ازتحلیل های فضایی- مدل های ترکیبی تصمیم-گیری

زلزله پدیده طبیعی هست که به طور جدی جوامع شهری را تهدید می کند، در این میان شهر تبریز یا توجه یه موقعیت قرار گبری آن در کمربند زلزله خیز کشور مورد توجه برنامه ریزان شهری قرار گرفته است. این پژوهش میزان تاب اوری کالبدی – محیطی شهر تبریز در مواجهه با زلزله با روش FAHP مورد بررسی قرارداده تا با کسب اطلاعات، تدابیر مفیدی در مواجهه با زلزله اتخاذ شود و از آثار آسیب و تلفات احتمالی با اقدامات پیشگیرانه کاسته شود. مولفه های مورد استفاده در این پژوهش، مولفه محیطی و کالبدی می باشد، که در محیط GIS اقدام به سطح بندی بر اساس نتایج حاصل از فرایند تحلیل های فضایی وترکیب مدلهای تصمیم گیری با تلفیق لایه های موثر در تاب آوری، و همچنین استخراج نقشه کلی تاب آوری محدوده مورد مطالعه شده است که بر اساس نتایج تحلیل ها مشخص شده است که ۶۸۳۲.۱۸ هکتار از کل مناطق تبریز دارای سطح تاب آوری بالا و ۱۱۵۴۶.۸۸ هکتار دارای سطح تاب آوری نسبتا بالا،۲۴۷۳.۵۳ دارای تاب آوری نسبتا پایین ،۱۹۰۴.۶۳ هکتار دارای تاب آوری پایین و ۱۱۰۲.۳۹ هکتار دارای تاب آوری بسیار پایین می باشند.و آسیب پذیری و عدم تاب آوری مناسب مناطق ده گانه به ترتیب بدین قرار می باشد: مناطق دارای تاب اوری پایین به ترتیب ۴، ۱۰ ، ۳ ، ۱ ، ۲، ۵ ، ۷ ، ۸، ۶ ، ۹ می باشند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، زلزله ، FAHP ، GIS ، تبریز