بررسی پیکربندی بهینه برای دیوار برشی همبند

تیرهای پیوند در دیوارهای برشی همبند که نیروی برشی قابل توجهی را از یک دیوار برشی به دیوار برشی دیگر انتقال می دهند، دارای نقش اساسی در عملکرد لرزه ای این سیستم سازهای میباشند.تیرهای همبند معمولا دارای دهانهی کوتاه و ارتفاع زیاد بوده و این تیرهای عمیق با مکانیزم شکست زودهنگام برشی، سازه را دچار رفتار ترد میکنند.در این مقاله ضمن بررسی اثر ارتفاع تیر پیوند بر رفتار لرزهای دیوار برشی همبند، کارایی استفاده از دو تیر با عمق کمتر و با رفتار پلاستیک خمشیبجای یک تیر پیوند عمیق با شکست ترد برشی بررسی گردیده است. هدف از پیکربندی پیشنهادی اجتناب از شکست های ترد برشی در تیرهای همبند برای رسیدن به مکانیزم های مبتنی بر مفاصل پلاستیک خمشیجهت دست یافتن به شکل پذیری بیشتر و استمرار پیوستگی دیوارها در دور ههای متعدد بارگذاری می باشد. برای این منظور برای سازههای با تعدادطبقات مختلف، دو نمونه دیوار برشی همبند یکی با یک تیر پیوند عمیق و دیگری با تیر مضاعف با مقطع مناسب برای عملکرد خمشی توسط نرم افزار اجزای محدود مدل سازی شده و نتایج حاصل از تحلیل نمون هها تحت بار استاتیکی فزاینده از نظر ضریب رفتار و دیگر پارامترهای عملکرد لرزه ای با هم مقایسه گردیده است. مقایسه نتایج تحلیل های صورت گرفته نشان دهنده کاهش سختی در دیوار برشی همبند با جزئیات پیشنهادی در مقایسه با پیکربندی متداول برای این سیستم سازهای میباشد، ولی در عین حال شکل پذیری سیستم پیشنهادی به میزان قابل توجهی بیشتر از دیوار برشی همبند با تیرهای عمیق می باشد که حاکی از بهبود رفتار لرزه ای آن است.

کلیدواژه ها:

دیوار برشی همبند ، تیر پیوند ، شکل پذیری ، عملکرد لرزه ای