میادین شهری در شهرهای غرب ایران

در شهرهای ایرانی از دیربازفضاهای باز شهری و میادین عملکردهای اجتماعی و فرهنگی و معنوی عمیقی داشته ومحلی جهت تعاملات اجتماعی بوده اند به طوری که با توجه فضاهای مکث و باز شهری در ایران، جامعه شهری هویتیافته و امکان انباشت تجربه های به یادماندنی فراهم آمده است. چرا که همه استانداردها و تناسبات فضاهای شهری، معماری و فواصل را انسان و توانائی های او تعیین می کرده است. ولی امروزه تامل عمیق در فضاهای شهری انسان رابه خشکی و بی روحی بیشتر طراحی های شهری متقاعد کرده و در اثر بی توجهی به مسائل مهم شهرسازی فاصله زیادی بین طراحان حرفه ای، گروه کارفرما و اسکانی که در یک شهر زندگی می کنند افتاده است که فرسودگیبافتهای قدیمی، تخریب، فضاهای دلپذیر و افسردگی بناهای یادمانی نتیجه عوامل بالاست. فضاهای شهری، امروز ازنظر هنری کمتر چیزی برای گفتن دارند و طراحی های مدرن امروزه در اطراف میادین عمومی که استادانه طراحی شده اند چیزی جز ترکیب نابهنجار احجام نمی باشند. متاسفانه عناصر اصلی شهری مورد غفلت قرار گرفته و بهخصوص فضاهای باز شهری با عملکردهای اجتماعی پر از خاطره به فلکه های پرهیاهو و فضائی برای تبادلات ترافیکی تبدیل شده اند.در این مقاله سعی در ارائه اصولی خواهیم بود جهت بازگرداندن هویت از دست رفته میادین ضمن رفع نیازهای ترافیکی و پاسخگو به تعاملات اجتماعی و فرهنگی

کلیدواژه ها:

فضاهای شهری ، میدان ، شهرسازی