ریسک و داوری بین المللی در قراردادهای نفتی

داوری به عنوان یکی از ساز و کارهای حل و فصل اختلافات، در حوزه های مختلف از جمله حوزه ی انرژی با استقبال رو به رو شده است . حوزه ی انرژی به دلیل تعداد و ارزش اختلافات و پیچیدگی آنها از جمله مهم ترین بخش ها در داوری بین المللی است . این حوزه در داوری بین المللی در حال رشد بوده است. داوری بین المللی به طرفین اجازه می دهد که خود را از سیستم قضایی محلی خارج کرده و اختلافشان را جهت حل و فصل به مرجعی بی طرف واگذار کنند . داوری با توافق طرفین در قالب اشکال مختلف آغاز می شود . توافق ممکن است در زمان تنظیم قرارداد به شکل شرط داوری یا در قالب موافقت نامه ی داوری انجام شود . علاوه بر این طرفین می توانند در زمان بروز اختلاف نیز در خصوص ارجاع اختلاف به داوری توافق کنند . تنظیم شرطی موافقت نامه ی داوری نیاز به دقت و توجه فراوان دارد . در واقع این شرط به منزله ی قانون خصوصی است که به اختلافات طرفین در خصوص موضوع قرارداد اصلی حاکم است . همچنین ریسک، جزء جدانشدنی قراردادهای سرمایه گذاری خارجی و به خصوص قراردادهای صنعت نفت است . بنابراین برای جذب کردن سرمایه گذاران و روش سرمایه گذاری نیاز به تقلیل و مدیریت ریسک های قراردادی است . پیش از قرارداد، شرکت سرمایه گذار اقدام به تبیین و شناسایی ریسک های احتمالی قرارداد کرده و تاثیرات احتمالی آنها را در نظر می گیرد و سپس اقدام به انتخاب نوع روش مقابله با چالش ها و ریسک ها اعم از حقوقی و غیرحقوقی می کند.

کلیدواژه ها:

شرط داوری ، موافقت نامه های داوری ، ریسک.