ارزیابی مدل هایی برای جمع آوری داده های پایدار و بهینه از طریق رایانش لبه سیار در شبکه های حسگر بی سیم منفصل

با تقاضای روزافزون برای برنامه های کاربردی اینترنت اشیا، شبکه های حسگر بی سیم به ابزار اصلی برای انتشار داده ها برای تجزیه و تحلیل در عصر رایانش لبه سیار تبدیل شده اند. چاهک های سیار به عنوان گره های لبه به عنوان یک راه حل کارآمد برای افزایش عملکرد شبکه های حسگر بی سیم ظاهر شده . اند یکی از وظایف مهم چاهک های سیار جمع آوری داده ها به شیوه ای پایدار و بهینه با بازدید از نقاط ملاقات خاص در داخل شبکه های بحسگر ی سیم است. با این حال، اکثر کارهای موجود فقط بر روی شبکه های حسگر بی سیم متصل تمرکز می کنند، در حالی که شبکه های منفصل در هر ابرنامه ینترنت اشیا واقعیت دارند. علاوه بر این، هیچ یک از آنها یک مدل انتشار واقع بینانه در نظر نگرفته اند. این مقاله با توجه به تمام این مسائل، دو طرح جمع آوری داده جدید را پیشنهاد می کند. این طرح ها به ویژه برای برنامه های کاربردی با تاخیر طراحی اشده ند. ابتدا، یک الگوریتم مبتنی بر بدنه محدب برای تعیین نقاط ملاقات برای ساخت یک تور بهینه از یک چاهک سیار پیشنهاد می شود. سپس با استفاده از مجموعه نقاط ملاقات حاصل، الگوریتم فراابتکاری جایا و شبکه ی Q دو عمقی برای رمزگذاری ذرات کارآمد و جدید آنها ارائه می شود. شبیه سازی های دقیق نشان میدهد که الگوریتم های طرح های حاضر از نظر معیارهای مختلف عملکرد در شرایط مختلف به خوبی عمل می کنند.

کلیدواژه ها:

الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات ، الگوریتم جایا ، الگوریتم شبکه ی Q دو عمقی ، رایانش لبه ، شبکه حسگر بی سیم.