بررسی شخصیت و شخصیت پردازی در مثنوی والیه حشمت منصوری

انسانها زندگی را با تجربههای متفاوتی آغاز و ادامه میدهند و در افراد مختلف به شکلهایی ثبت و به نحوی دیگر ادراک میشود گذشتگان برای انتقال این مفاهیم از داستان کمکهای بسیاری گرفته اند انتقال مفاهیم و روشهای زیستی در قالب داستان برای نوع بشر قابل لمستر می.باشد در دنیای داستان و رمان این تجربه ها در شکل شخصیت ها ارائه می.شود نویسنده یا انتقال دهنده اثر به صورت شفاهی زوایای پنهان و آشکار زندگی را انتخاب و با شخصیت پردازی روایتی تازه آفریند. شخصیها مهمترین عناصر تشکیل دهنده تنه اصلی داستان و عنصر مشوق بودن و ماندن در داستان هستند. شخصیت به چند نوع جامع و ساده و پویا و ایستا تقسیم می.شود شخصیت پردازی یکی از ابزارهای ایجاد چالش در داستان .است هنرمند در به کارگیری تعداد شخصیت ها هیچ محدودیتی ندارد؛ اما این نکته را باید در نظر داشته باشد که هر چه تعداد شخصیتها در اثر بیشتر باشد، سامان دادن آنها سخت تر میباشد یکی از بهترین نمونه های شخصیت پردازی موفق در ادبیات کوردی توسط حشمت منصوری در مثنوی والیه میتوانیم ببینیم در این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی به بررسی شخصیتها شخصیت پردازی پرداختیم و به این نتیجه رسیدیم که منصوری بیشتر از شخصیت ساده و پویا بهره برده است و مثنوی اش را در قالب گفتگو به رشته تحریر درآورده است.

کلیدواژه ها:

شخصیت پردازی ، شخصیت ایستا ، شخصیت پویا ، مثنوی حشمت منصوری ، مثنوی والیه