اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان دانش آموزان دوره ابتدایی

داشتن مهارتهای زندگی و سلامت روان و سازگاری از ضرورتهای اساسی زندگی امروز است در این رابطه نقش مدرسه و معلمان از اهمیت بسزایی برخوردار است فردی که به تحصیل می پردازد نه تنها باید بتواند از آموخته های علمی خود بهره ببرد بلکه باید به عنوان یک شهروند به وظایف اجتماعی خود نیز عمل کند و بداند که در روابط اجتماعی و بده بستانهای روانی و عاطفی در شرایط خاص چه عملی مناسب و چه عملی نامناسب است ،لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان دانش آموزان دوره ابتدایی انجام گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی میباشد جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سروآباد تشکیل داد ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۹) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰۷۳۰ و ۰٫۷۶ بود و روایی آن از طریق نظر خواهی از معلمان مدرسه تایید شد جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد نمره میزان سلامت روان دانش آموزان در پیش آزمون ۴۲٫۳۰ بود که در پس آزمون به ۴۸٫۴۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد (۰٫۰۰۴=P). در واقع بین دانش آموزانی که مهارتهای زندگی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان سلامت روان آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی مهارتهای زندگی ، سلامت روان ، دانش آموزان ابتدایی