بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر قصه گویی بر اضطراب دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری

ناتوانی های یادگیری ویژه حالتی مزمن است که منشا نورولوژیک دارد و به صورت انتخابی در کار رشد و یا ابزار مهارتهای کلامی و غیر کلامی دخالت می کند. این ناتوانی ممکن است در افرادی که دارای هوش متوسط یا بالا و کسانی که سیستم های حسی و حرکتی شان به طور کافی درست کار می کند و اشخاصی که از فرصت های یادگیری به اندازه کافی استفاده می کنند نیز تظاهر کند. ناتوانی های یادگیری از نظر نوع تظاهرات و میزان رشد فرد می تواند متفاوت باشد این حالت ممکن است در سراسر زندگی در عزت نفس ، تحصیلات، شغل ، ارتباط با دیگران و فعالیت های روزمره فرد تاثیر منفی بگذارد و گاها سبب اضطراب و نگرانی در دانش آموزان شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر قصه گویی بر اضطراب دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری انجام گرفت . این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر تهران تشکیل داد، ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه اضطراب رینولدز و ریچموند (۱۹۷۸) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۷۳/۰ و ۷۵/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان اضطراب دانش آموزان در پیش آزمون ۶۰/۴۰ بود که در پس آزمون به ۴۰/۲۵ کاهش یافته است و این کاهش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۵/.۰.(p= در واقع بین دانش آموزانی که با روش مبتنی بر قصه گویی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان اضطراب آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، قصه گویی ، اضطراب ، ناتوانی یادگیری ، دانش آموزان ، مدرسه .