بررسی رابطه ی سبک های فرزندپروری با رشد اجتماعی و خودپنداره دانش آموزان دختر و پسر ابتدایی

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین با خودپنداره دانش آموزان ابتدایی انجام گرفت . روش این پژوهش از نوع همبستگی می باشد . آزمودنی های این پژوهش را ۲۰۰ نفر از دانش آموزان ( دختر و پسر ) پایه ی چهارم و پنجم مقطع ابتدایی بندرعباس و والد ینشان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱تشکیل می دهند که بر اساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده اند و به کمک پرسشنامه سبک های فرزند پروری بامریند(۱۹۷۳ )، پرسشنامه زمینه یابی خودادراکی پی ریت منداگلیو مورد ارزیابی قرار گرفته اند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است . نتایج حاصل از تحلیل داده ها حاکی از آن است که بین سبک های فرزند پروری والدین و خودپنداره دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. شیوه فرزندپروری استبدادی به طور منفی و شیوه های فرزندپروری آزاد منشانه و مقتدرانه به طور مثبت رشد اجتماعی و خودپنداره را در دانش آموزان پیش بینی می کنند. ولی شیوه فرزندپروری مقتدرانه می تواند به طور قوی تر ی رشد اجتماعی و خودپنداره مثبت را در دانش آموزان پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

سبک فرزندپروری ، خودپنداره ، دانش آموزان ابتدایی