اقدام پژوهی: چگونه توانستم کم رویی و خجالتی بودن را در دانش آموز پایه هشتم مدرسه مهدیهشهرستان بردسیر کاهش دهم؟

تمامی افرادی که در جهان زندگی می کنند به روابط اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگر هم نوعان خود نیاز دارند؛ اما در این بین افرادی هستند که از دیگران دوری می کنند؛ این افراد کمرو و خجالتی هستند و این کمرو بودن مشکلات فراوانی برای آنها ایجاد خواهد کرد. تحقیق حاضر در سال ۱۴۰۱_ ۱۴۰۰ در پایه هشتم متوسطه اول مدرسه مهدیه شهرستان بردسیر بر روی یکی از دانش آموزان انجام گرفت . هدف پژوهش حاضر کاهش کمرویی در دانش آموز پایه هشتم و روش مورد استفاده روش کمی و کیفی بود. در بخش کیفی مشاهده و مصاحبه با مدیر، معاونپرورشی ، معلم ، مادر دانش آموز و خود دانش آموز انجام گرفت و در بخش کمی از پرسشنامه کمرویی استنفورد استفاده شد. سپس براساس شواهد ۱ نمودار تجزیه وتحلیل دادهها رسم گردید. با بررسی و تحلیل دادهها راهحل های موقتی پیشنهاد شد. بعد از انتخاب و اعتباریابی راهحل های موقتی ، راهکارهای مدنظر اجرا شدند. بعد از اجرای راهحل ها، شواهد ۲ جمع آوری و تجزیه وتحلیل آن مشخص نمود که اجرای راهحل های موقتی اثرگذار بوده و باعث کاهش کمرویی در دانش آموز شده است . بنابراین نتایج نشان داد که آگاه کردن والدین و عوامل مدرسه با کمرویی ، معرفی کتاب، شرکت دادن دانش آموز در کنفرانس ها و فعالیت های گروهی و تشویق باعث شدهاند که کمرویی دانش آموز کاهش پیدا کند.

کلیدواژه ها:

کمرویی ، روش کمی و کیفی ، روابط اجتماعی