اقدام پژوهی: چگونه توانستم مهارت زندگی -اعتماد به نفس- را در دانش آموزم افزایش دهم؟

امروزه در پی گسترش روزافزون نظام های آموزشی و ایجاد تغییرات پی در پی در ساختار و برنامه های آموزشی ، ضرورت افزایش اثربخشی و کارایی تعلیم و تربیت بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است . از یک طرف دگرگونی ها و تحولات بسیار در زمینه های مختلف علوم و تکنولوژی سبب تغییر روشهای تدریس و لزوم آشنایی معلمان با فناوری های جدید آموزشی شده است . از طرف دیگر حفظ تداوم کیفیت و اثر بخشی تدریس مستلزم شناسایی مشکلات و چالش های پیش رو و پیش بینی نشده است .به دنبال این تغییرات اقدام پژوهی (پژوهش در عمل ) رویکرد سازنده ای در جهت گسترش توانایی های کارکنان در عرصه های گوناگون شغلی و حرفه ایی است . در حیطه آموزش و پرورش نیز این اندیشه گامی اساسی در جهت اصلاح و بهبود محسوب می شود که با تکیه بر توانایی ها و مشارکت عمومی به ثمر می رسد.با توجه به موارد گفته شده در بالا و مشاهده کمبود اعتماد به نفس در یکی از دانش آموزان کلاس کارورزی خود و آگاهی از تاثیرات اعتماد به نفس بالا در زندگی فعلی و آینده فرد در تمام ابعاد ، در پژوهش مد نظر تلاش شده است تا راهکارهایی برای بهبود این مشکل چون:آموزش یک مهارت هر چند ساده به دانش آموز، مقایسه دانش آموز با خودش، تشویق دانش آموز به خاطر موفقیت هایی که به دست آورده و... ارائه شود. به کار بستن این راهکار ها و نتایج حاصل از جمع آوری اطلاعات و تحلیل داده ها بیانگر این است که اقدام پژوهی مدنظر در دستیابی به اهداف خود چون: ایجاد تغییرات مثبت در زندگی فرد، شکوفایی توانایی های بالقوه ، داشتن احساس شایستگی ، عزت نفس و... موفق بوده است .

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس عزت نفس ، توانایی های بالقوه