حمایت از شاغلین مشاغل سخت و زیان آور بالینی در پرتو رویه دیوان عدالت اداری

مشاغل بالینی به موجب حکم قانونگذار بعنوان مشاغل سخت و زیان­آور تعیین و شاغلین آن مورد حمایت قرار گرفته­اند. با توجه به فعالیت شاغلین مذکور در بخش­های مختلف دولتی و غیردولتی و حاکمیت قوانین و مقررات دارای احکام مختلف بر بخش­های مذکور، رویه های متفاوتی در حمایت از شاغلین مذکور اتخاذ گردیده و این امر میان افرادی که به مشاغل یکسان با شرایط مشابه و با شرح وظایف یکسان اشتغال دارند موجب تبعیض گردیده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی رویه­های متفاوت و ارائه راهکار جهت رفع این تبعیض می­باشد. مشمولین قانون کار و تامین اجتماعی با حداقل ۲۰ سال متوالی یا ۲۵ سال متناوب سابقه اشتغال و بدون رعایت شرط حداقل سن، مشمولین قوانین و مقررات استخدامی با داشتن حداقل ۲۵ سال سابقه اشتغال در مشاغل غیرتخصصی و ۳۰ سال در مشاغل تخصصی، کارکنان دانشگاه آزاد با داشتن حداقل ۲۰ سال سابقه اشتغال، مشمولین آیین­نامه اداری استخدامی و تشکیلاتی کارمندان غیر هیئت علمی دانشگاه­های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کشور با داشتن ۲۵ سال سابقه اشتغال و کارکنان نیروهای مسلح با داشتن حداقل ۲۰ سال سابقه اشتغال بازنشسته می­گردند. لذا تسری شرایط تبصره ۲ اصلاحی ماده ۷۶ قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۸۰ به تمامی شاغلین مشاغل سخت و زیان­آور بالینی می­تواند راه­گشا باشد.

کلیدواژه ها:

مشاغل سخت و زیان آور بالینی ، حقوق بشر ، حق مکتسبه ، تبعیض مثبت ، دیوان عدالت اداری