ارزیابی اثر طول دوره خشکی بر نیتروژن اوره ای شیر در یکی از گاوداریهای استان اردبیل

نیتروژن اوره ای شیر (MUN) می تواند منعکس کننده شرایط شکمبه و آنچه در طول زمان هضم در شکمبه اتفاق می افتد باشد. همینطور می توان از آن به عنوان مارکری برای بررسی شرایط تغذیه ای و تولید مثلی دام استفاده نمود. نشان داده شده است که کوتاه کردن طول دوره خشکی از نظر مدیریتی یک روش مناسب و اجرای آن آسان است. همچنین مطرح شده است، کاهش طول دوره خشکی ممکن است باعث بهبود وضعیت بالانس انرژی و افزایش بازده تولید مثلی شود. بنابراین در تحقیق حاضر اثر طول دوره خشکی بر MUN مورد بررسی قرار گرفت. سه تیمار برای طول دوره خشکی در نظر گرفته شد (۳۰، ۴۵ و ۶۰ روز) و نیتروژن اوره ای شیر این گاوها در هفته های ابتدایی پس از زایش مورد اندازه گیری قرار گرفت. در نهایت این صفت توسط نرم افزار SAS و با رویه Mixed مورد تجزیه قرار گرفت. مطابق نتایج این پژوهش تفاوت تیمارهای ۱ و ۲ (طول دوره خشکی ۳۰ و ۴۵ روز) معنی دار نیست ولی تفاوت آنها با تیمار ۳ (طول دوره خشکی ۶۰ روز) معنی دار است. البته شایان ذکر است که عدد MUN هر سه تیمار در محدوده استاندارد قرار داشت و تغییر طول دوره خشکی باعث خارج شدن MUN از میزان استاندارد نشد. بر اساس این نتایج می توان گفت کاهش طول دوره خشکی (از ۶۰ به ۴۵ یا ۳۰ روز) باعث بهبود وضعیت بالانس انرژی در گاو شیری شد. به کار بردن این استراتژی مدیریتی می تواند در بهبود عملکرد تولید مثلی گله تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

نیتروژن اوره ای شیر ، طول دوره خشکی ، وضعیت بالانس انرژی