پیش بینی میزان استرس و انگیزه تحصیلی بر اساس ابعاد مشارکت والدین با نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی

همواره متغیر های استرس تحصیلی و انگیزه تحصیلی دانش آموزان به دلیل نقش بسیار مهم آنها در دستیابی به آموزش و تعلیم مطلوب دو متغیر بسیار مهم در حوزه تعلم و تربیت محسوب می شود و بررسی کیفیت و میزان روابط این متغیر ها با متغیر های دیگر دارای اهمیت بوده است. در این پژوهش میزان استرس و انگیزه تحصیلی دانش آموزان بر اساس ابعاد مشارکت والدین با نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی بررسی شد. طرح این پژوهش همبستگی و به روش تحلیل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان سمنان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. نمونه پژوهش شامل ۳۸۶ نفر دانش آموز و ۳۸۶ نفر از والدین آنها بودند که به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه انگیزه تحصیلی والرند و همکاران ( ۱۹۹۲ )، پرسشنامه استرس تحصیلی سان و همکاران ( ۲۰۱۱ )، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی و spss مورگان- جینکز ( ۱۹۹۰ ) و پرسشنامه ابعاد مشارکت والدین گرور ( ۲۰۱۵ ) بود. داده های این پژوهش با نرم افزار ۲۳ و به آزمون آزمون تحیل مسیر بررسی شد. یافته ها نشان داد ابعاد مشارکت والدین در تحصیل فرزندان اثر Lisrel لیزرل ۸.۸ مستقیم، مثبت و معنی داری برخودکارآمدی و انگیزش تحصیلی و اثر مستقیم، منفی و معنی داری بر استرس تحصیلی دانش آموزان دارد. همچنین خودکارآمدی اثر مستقیم، مثبت و معنی داری بر انگیزش تحصیلی و اثر مستقیم، منفی و معنی داری بر استرس تحصیلی دارد. ابعاد مشارکت والدین (به واسطه خودکارآمدی تحصیلی) بر انگیزش و استرس تحصیلی فرزندان به ترتیب اثر معنی دار غیر مستقیم مثبت و منفی داشت. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت تقویت ابعاد مشارکت والدین در تحصیل فرزندان منجر به نتایج تحصیلی بهتر برای دانش آموزان می شود به طوری که خودکارآمدی، انگیزش استرس تحصیلی را متاثر می سازد.

کلیدواژه ها:

ابعاد مشارکت والدین ، خودکارآمدی تحصیلی ، استرس تحصیلی ، انگیزه تحصیلی ، دانش آموز