بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر ذهنیت های طرحوارهای مقابله ای ناکارآمد در بیماران با سوءمصرف مواد دارای نشانه های اختلال شخصیت مرزی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر ذهنیت های طرحواره ای مقابله ای ناکارآمد در بیماران با سوء مصرف مواد دارای نشانه های اختلال شخصیت مرزی انجام شد. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه معتادین با سوء مصرف مواد دارای نشانه های اختلال شخصیت مرزی که در بازه زمانی شش ماهه دوم سال ۱۳۹۸ به مراکز مشاوره در شهر بیرجند مراجعه کرده بودند، تشکیل داد. تعداد اعضای نمونه در این پژوهش ۴۰ نفر از افرادی که حاضر به همکاری بودند و ملاک های ورود به پژوهش را داشتند، تشکیل دادند. این نمونه به شیوه در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش ( ۲۰ نفر) و کنترل ( ۲۰ نفر) منتسب شدند. روش اجرای مداخله طرحواره درمانی به صورت آموزش در طی ۸ جلسه برای گروه آزمایش بود و گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه سوء مصرف مواد اسکینر ( ۱۹۸۲ )، مقیاس شخصیت مرزی جکسون و کلاریج ( ۱۹۹۱ ) و پرسشنامه ذهنیت طرحواره ای یانگ ( ۲۰۰۸ ) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک و چندمتغیره استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که طرحواره درمانی بر ذهنیت های طرحواره ای در بیماران با سوء مصرف مواد دارای نشانه های اختلال شخصیت مرزی اثر معناداری دارد (P<۰/۰۵). با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود برای بهبود ذهنیت های طرحواره ای در بیماران با سوء مصرف مواد دارای نشانه های اختلال شخصیت مرزی از مداخله طرحواره درمانی بهره گرفته شود.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، ذهنیت های طرحواره ای ، سوء مصرف مواد ، اختلال شخصیت مرزی