امکان سنجی تجزیه پذیری حق فسخ از منظر حقوق ایران و مصر و فقه اسلامی

به موجب اصل عموم وفای به عهد و اجرای قرارداد، اجرای کامل تعهد مورد نظر قانونگذار است و نقض قرارداد یا عدم تحقق مفاد آن با اعمال ضمانتهایی همراه است که در متن قانون گنجانده شده و منتهی به جبران خسارتهایی می شود. تلاش همه نظامهای حقوقی از جمله ایران و مصر آن است که قرارداد حتی المقدور اجرا شود و در این پژوهش تلاش می شود به روش توصیفی تحلیلی با توجه به تجزیه پذیری حق فسخ قرارداد، حقوق متعاقدین در صورت عدم اجرای بخشی از قرارداد یا اجرای مخالف و غیرمنطقی آن و نیز در صورت داشتن حق و تعدد و یا به ارث رسیدن حق فسخ، در قانون مدنی ایران و مصر بررسی شود که در این شرایط (بطلان یا فسخ) نقض تنها بر همان بخش از عقد وارد می شود و مابقی عقد و کل قرارداد به اعتبار و قوت خود باقی است، مگر اینکه نقض قسمتی از قرارداد موجب نقض اساسی شود که در این صورت حق فسخ برای کل قرارداد وجود دارد.

کلیدواژه ها:

قرارداد ، تجزیه پذیری ، حقوق ، فسخ