اثربخشی آموزش مهارت حل مساله اجتماعی برکاهش میزان مولفه های پرخاشگری دانش آموزان نوجوان شهر تبریز

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت حل مساله اجتماعی برکاهش میزان مولفه های پرخاشگری دانش آموزان انجام گرفت. روش ها: پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه و با پیگیری یک ماهه به انجام رسید. در راستای هدف مذکور ۴ نفر واجد شرایط نشانه های پرخاشگری به صورت نمونه گیری در دسترس از مدارس دولتی دخترانه ناحیه ۲ آموزش و پرورش شهر تبریز در سال ۱۳۹۷ انتخاب شدند؛ به مدت ۱۰ جلسه آموزش مهارت حل مساله اجتماعی دریافت نمودند. همچنین به منظور بررسی ثبات آموزش، شرکت کنندگان، ۱ ماه بعد مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها و برای بررسی الگوی تغییرات از پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری استفاده شد. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از روش تحلیل چشمی نمودارها، درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شده است . یافته ها: یافته های بعد از آموزش طرح و دوره ی پیگیری، با توجه به درصد بهبودی و اندازه اثر نشان می دهد که روش مذکور در کاستن میزان پرخاشگری از تاثیر نسبتا خوبی برخوردار بوده است.نتیجه گیری: بر این اساس می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت حل مساله اجتماعی قادر است به طور قابل توجهی میزان پرخاشگری را در دانش آموزان کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

حل مساله اجتماعی ، پرخاشگری ، نوجوان