حق یا حکم بودن اذن ولی در نکاح

با توجه به نظر اکثریت قریب به اتفاق حقوقدان ها و فقها اذن یک عمل حقوقی یکطرفه می باشد که در ایقاعات جای می گیرد زیرا اذن با اراده صاحب حق یا اختیار بوجود می آید و در اکثر موارد با اراده خود او نیز از بین می رود، هرچند قانون ما در این خصوص ساکت می باشد اما در خصوص این امر که آیا اذن ولی در نکاح حق می باشد یا حکم ، می توان در این نوشتار که با روش توصیفی ، تحلیلی و انتقادی و اسناد کتابخانه ای در چارچوب مبانی و قواعد فقهی و حقوقی به این نتیجه دست یافت که اگر ما اذن را حق یا حکم بدانیم موضوع متفاوت می شود زیرا، حق یک امتیاز می باشد و قابل واگذاری و نقل و انتقال می باشد ولی اگر ما اذن را یک حکم بدانیم این امر دیگر قابل واگذاری به احدی نمی باشد و تا زمان حیات اولیاء باقی می ماند و بعد از آن دیگر از بین می رود و دیگر به هیچ عنوان قابل بازگشت نمی باشد. با توجه به آنچه که فقهای ما در خصوص اذن ولی بیان داشته اند اذن ولی ، حکمی است که فقها آنرا برای مراعات حال اولیاء آورده اند برخلاف برخی از حقوقدان ها که اذن ولی را با اذنی که مالک در امور مالی می دهد مقایسه کرده اند این حکم قابل رجوع نمی باشد.

کلیدواژه ها:

ذن ، حق ، حکم