بررسی نقش دانشگاه ها در توسعه کارآفرینی

از آنجا که دانش به گونه ای فزاینده جزء مهمی از نوآوری محسوب می شود، دانشگاهها در مقام تولید کننده دانش ونهاد انتشار آن، نقش وسیعتری را در نوآوری صنعتی بازی می کنند. در محیط کنونی رقابت بین الملل،تولید نوآوری پیچیده تر از آن است که بنگاههای انفرادی یا گروهی از آنها و پژوهنده گانی که انفرادی یا جمعی کار می کنند،بتوانند به تنهایی از عهده آن برآیند. به گفته دیگر، تولید نوآوری نیازمند نظام ملی منجسم و عملگرایی است، به گونه ای که علاوه بر بنگاهها، دیگر نهادهای اجتماعی، از قبیل موسسات آموزشی عالی نیز در آن نقش اساسی ایفا کنند. پاسخ به انتظارات جدید از موسسات آموزشی عالی آنها را به سمت تحولات درونی و نیز تحول در نحوه ی تعامل با محیط اجتماعی اقتصادی سوق داده و باعث پدیدار شدن نسل جدیدی از دانشگاهها به عنوان دانشگاه کارآفرین شده است. ظهور دانشگاه کارآفرین در واقع پاسخی به اهمیت روز افزون دانش در نظام ملی و ناحیه ای نوآوری و شناخت جدید از دانشگاه است، یعنی نهادی که عامل انتقال دانش و فناوری و منبع اختراعات خلاقانه به شمار می رود و از لحاظ اقتصادی با صرفه است. در دو دهه اخیر، دولت ها در سراسر جهان علی دغم تفاوت نظام های دانشگاهی و صنعتی، به این پتانسیل دانشگاهها از نظرصنعتی برای ارتقای محیط ملی نوآوری نگریسته اند. این مقاله با بررسی عوامل تأثیر گذار در رویکرد دانشگاهها به دانشگاه کارآفرین، تعریف ومفهوم دانشگاه کارآفرین را بررسی می کند و مصادیق فعالیت های کارآفرینی دانشگاه را بررسی می کند

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، توسعه کارآفرینی ، دانشگاه ، توسعه کشور