ارائه مدل ارتقای ظرفیت جذب نوآوری های فناورانه سبز در صنعت پتروشیمی

صنعت پتروشیمی به عنوان یکی از مهم ترین بخش های توسعه دهنده و ارزش افزا، در ادامه زنجیره صنایع نفت و گاز قرار دارد. پروژه های نوآوری یک شرکت باید با منابع و اهداف آن هم خوانی داشته باشد، هدف از پژوهش حاضر، ارائه مدلی جهت ارتقای ظرفیت جذب نوآوری های فناورانه سبز در صنعت پتروشیمی ایران بود. این پژوهش از نظر روش تلفیقی(کیفی- کمی) و از نظر هدف کاربردی بود و در سال ۱۴۰۱ انجام گرفت جامعه آماری این پژوهش، شرکت های صنعت پتروشیمی بودند که جهت ترسیم حلقه های علی معلولی و مدل سازی از خبرگان این حوزه به روش گلوله برفی استفاده شده است. برای جمع آوری اطلاعات در بخش کیفی از مصاحبه با خبرگان (۱۳ خبره) و در بخش کمی نیز داده های حاصل شده از بخش اول در قالب تحلیل های کمی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مرحله تجزیه وتحلیل داده ها فرآیندی چندمرحله ای است که طی آن داده هایی که از طریق به کارگیری ابزارهای جمع آوری در نمونه (جامعه) آماری فراهم آمده اند خلاصه، کدبندی و دسته بندی و درنهایت پردازش می-شوند تا زمینه برقراری انواع تحلیل ها و ارتباط ها بین این داده ها به منظور آزمون فرضیه ها فراهم آید. در بخش کیفی از روش کدگذاری و در بخش کمی از نرم افزار ونسیم (Vensim) نسخه ۳/۷ و Super decisionنسخه ۲ استفاده شد. یافته ها نشان داد که موانع ساختاری، موانع قانونی، موانع نگرشی و موانع زیرساختی شرکت بر ظرفیت جذب نوآوری های فناورانه در صنعت پتروشیمی ایران تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

جذب نوآوری های فناورانه سبز ، صنعت پتروشیمی ، مدل ارتقای ظرفیت