مدیریت منابع آبی با استفاده از بهینه سازی الگوی کشت (مطالعه موردی : شبکه آبیاری دز)

در شرایط فعلی ،کمبود آب کشاورزی بخش وسیعی از کشور و از جمله استان خوزستان را با مشکل مواجه ساخته است ودرصد زیادی از اراضی قابل کشاورزی به این دلیل بدون کشت مانده است . در چنین شرایطی ،یکی از راهکارهای اساسی جهتافزایش کارایی مصرف آب و استفاده حداکثر از منابع آب موجود، انتخاب الگوی کشت مناسب و تامین بخشی از نیاز آبیگیاه(به جای تامین تمام نیاز آبی گیاه )است به نحوی که موجب افزایش کارایی مصرف آب گردد.هدف اصلی این تحقیق ارائه وبکارگیری یک مدل برنامه ریزی ریاضی برای تعیین الگوی بهینه کشت ، به منظور دستیابی همزمان به اهداف اقتصادیکشاورز و اهداف زیست محیطی بویژه منابع آبی است.بدین منظور با استفاده از الگوهای برنامه ریزی ریاضی از جمله الگو هایبرنامه ریزی خطی متعارف، آرمانی قطعی و آرمانی فازی ، الگوهای مختلف زراعی برای اراضی زیر نظر شبکه آبیاری پیشنهادشده است. نتایج نشان می دهد ، مدل برنامه ریزی آرمانی فازی با پیشنهاد تغییر الگوی کشت در منطقه تحت مطالعه، ضمندسترسی به سایر اهداف، امکان افزایش در سود خالص را برای منطقه فراهم می نمایند و همچنین امکان تصمیمات انعطافپذیرتر را با در نظر گرفتن امکانات و منابع در دسترس تسهیل می نماید .

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه کشت ، برنامه ریزی آرمانی فازی ، برنامه ریزی آرمانی قطعی ، شبکه آبیاری ، منابع آبی