اخلاق و مسئولیت اجتماعی در برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 120
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MPES-16-1_001
تاریخ نمایه سازی: 29 مرداد 1402
چکیده مقاله:
هدف: در این پژوهش برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی از منظر اخلاق و مسئولیت اجتماعی مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. دو هدف در این مقاله دنبال میشود: نخست بررسی جایگاه اخلاق و مسئولیت اجتماعی در برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی و اهمیت دورههای آموزشی اخلاق و مسئولیت اجتماعی در این رشته و دیگری برجسته کردن پتانسیل رشته آموزش و توسعه منابع انسانی برای به حداقل رساندن سوء رفتارهای اخلاقی در سازمان.مواد و روش: در این پژوهش از یک طرح کیفی و روش تحلیل اسناد و مصاحبه نیمه ساخت یافته استفاده شده است. در این مقاله سه سند/گروه برای جمعآوری اطلاعات انتخاب شدند: ۱) برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی؛ ۲) دانشجویان کارشناسی ارشد رشته آموزش و توسعه منابع انسانی؛ و ۳) متخصصان توسعه منابع انسانی شاغل در سازمانها. همچنین برای انتخاب اسناد و شرکت کنندگان از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد.بحث و نتیجهگیری: یافتههای پژوهش نشان داد که در برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی، اخلاق و مسئولیت اجتماعی موضوعات به حاشیه رانده شدهای هستند و مغفول ماندهاند. به عبارتی، این رشته تمرکز خود را بر توسعه فردی و توسعه سازمانی معطوف کرده است. به رغم تاکید اندیشمندان بر نقش توسعه منابع انسانی در کمک به «توسعه افراد، سازمان ها، جامعه، ملت و کل بشریت» و همچنین «ارتقای سازمان و توسعه اجتماعی»، برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی در ایران به این مسائل نپرداخته است. بر اساس تحلیل اطلاعات به دست آمده از دانشجویان رشته آموزش و توسعه منابع انسانی آنها با موضوعاتی که مسائل اخلاقی و مسئولیت اجتماعی در سازمان را دربر داشته باشد از طریق فعالیتهای فوق برنامه، و آموزشهای تکمیلی در کلاسهای درس برخورد نداشته و نسبت به این مسائل آگاه نبودهاند. همچنین، نتایج پژوهش در نمونه سوم نشان داد که متخصصان توسعه منابع انسانی در سازمانها همواره با مسائل اخلاقی و اجتماعی برخورد میکنند اما شیوه مداخله در این مسائل را نیاموختهاند. بسیاری از برنامههای آکادمیک توسعه منابع انسانی، استراتژی روشنی برای آموزش متخصصانی را ندارد که بتوانند با معضلات اخلاقی مقابله و با اطمینان، یک محل کار اخلاقی را مهیا کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیه متاجی نیم ور
دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدرضا آهنچیان
گروه مدیریت آموزشی و توسعه منابع انسانی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
مرتضی کرمی
دانشیار گروه مطالعات برنامه درسی و آموزش دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد
ابراهیم صالحی عمران
استاد دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران