تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از نمونه های بالینی با روش انتشار دیسک و PCR

زمینه و هدف : مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به آنتی بیوتیک ها، یکی از مشکلات عمده بهداشت جهانی است و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها بسیار مهم است. این مطالعه به منظور تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از نمونه های بالینی با روش انتشار دیسک و تشخیص مولکولی (Polymerase Chain Reaction: PCR) انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی – آزمایشگاهی روی ۵۰ ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های شهر اهواز در سال ۱۳۹۲ انجام شد. سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها با روش انتشار دیسک انجام شد. تعیین مقاومت به متی سیلین با روش PCR توسط پرایمر اختصاصی انجام شد. یافته ها : از ۵۰ ایزوله حاصله تمامی جدایه ها نسبت به متی سیلین، آمپی سیلین و پنی سیلین مقاوم بودند. مقاومت جدایه ها نسبت به اریترومایسین، جنتامایسین، کلیندامایسین و سیپروفلوکسایسین به ترتیب ۴۸درصد، ۳۴ درصد، ۳۴ درصد و ۳۴ درصد بود. در روش PCR ۹۸ درصد از جدایه استافیلوکوکوس اورئوس های مقاوم به متی سیلین حاوی ژن مقاومت به متی سیلین بودند. نتیجه گیری : ۹۸ درصد جدایه ها حاوی ژن mec-Aبودند و مقاومت بالا به آنتی بیوتیک متی سیلین به ژن mec-A وابسته است. این امر می تواند به عنوان یک تهدید بالقوه برای بهداشت عمومی باشد.

کلیدواژه ها:

Staphylococcus Aureus ، Antibiotic Resistance ، Disk diffusion method ، PCR ، استافیلوکوکوس اورئوس ، مقاومت آنتی بیوتیکی ، انتشار دیسک ، PCR