مروری بر منظر آیینی و نمادها در ستایشگاه های باستانی زردتشتی (نمونه موردی آتشکده زردتشتیان یزد)

فضاهای آیینی زیارتی توسط کار آزمایی و برداشت فضایی از تجربه های فضای گروهی هستند که در فرهنگ کشورها بافراخورهای نزدیک به عوامل طبیعی و استفاده از نهاد جمعی و آیینی، چگونپی پایداری را برای توان بخشی پیوندهایاجتماعی فراهم میکند و بر اجتماع گروه ها، از نقاط مختلف و پیوند دهنده جریان مراسم ها و آیین ها است. کلیه ی ادیانالهی برای نیایش ها و مراسم دینی خود، بر اساس آداب هر مذهب، محلی در اختیار دارند تا ضمن حضور جمعی نسبت بهبرپاداری و تداوم رسوم خود اقدام نمایند. زرتشتیان هم از این قاعده مستثنی نبوده و دارای نیایشگاه هایی در نقاطمختلف کشور هستند که محلی فرهنگی اجتماعی نیز محسوب شده و خدمات فرهنگی، هنری و اجتماعی به اقشارجامعه زرتشتی ارائه مینماید. هدف این تحقیق بررسی و شناخت منظر آیینی و نمادهای ستایشگاه های باستانیزردتشتی براساس شواهد و بنای موجود در شهر یزد که متعلق به این آیین می باشد. این پژوهش بر اساس روشتوصیفی- تحلیلی است. به این صورت که ابتدا با مطالعه مقالات، کتابها و اسناد موجود باورهای آیینی را بررسی و در نهایت با تحلیل و بررسی منظر ستایشگاه باستانی این نتیجه حاصل شد که از الزامات فضای نیایشی در فعالیت هایآیینی در اطراف آتش و بودن در سکوت و سکون شب است.

کلیدواژه ها:

ستایشگاه باستانی ، نمادها ، منظر آیینی ، زرتشت