ارزیابی منابع مالی و درآمدی شهرداری رفسنجان

یکی از مسائل مهم شهرداری ها در سراسر جهان، کسب درآمد پایدار جهت تامین هزینه خدمات شهری است. اتکای بیشاز حد بسیاری از شهرداری ها به درآمدهای ناپایدار، شهرداری را با مشکلات مالی مواجه ساخته است. مطالعه منابعدرآمدی پایدار شهرداری های ایران و استفاده از تجارب شهرهایی که ساختاری مشابه با شهر رفسنجان دارند، تا حدودیمیتواند راهگشای مشکلات شهرداری این شهر باشد. روش پژوهش حاضر، کمی و پیمایشی- مقطعی بوده و هدف اصلی آن، شناسایی منابع مالی و درآمدی پایدار شهرداری رفسنجان براساس مطالعات تطبیقی و میدانی است. اولینمحدودیت برای حل مسائل شهری و رفع ناکارآمدی خدمات رسانی به شهروندان، ناشی از نبود منابع مالی کافی است.بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در قانون بودجه ی ۱۳۶۲ ، مقرر شد شهرداری ها طی یک برنامه ی سه ساله به خودکفاییبرسند. به دنبال آن، سهم بودجه ی شهرداری ها از اعتبارات دولتی کاهش یافت و این موجب گردید شهرداری ها بهدنبال راهکارهایی هرچند نامناسب برای کسب درآمدهای بیشتر جهت انجام وظایف سنگین خود باشند که ایناقدامات پیامدهای سوء کاربری، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زیادی را به همراه داشت. نگرش جدید مدیریت شهری د رجهان، علاوه بر اینکه در پی یافتن بسترهایی برای به دست آوردن درآمد موردنیاز میباشد. به دنبال پایداربودنمنابع درآمدی و مطلوب بودن آن نیز است. درآمد شهرداری ها در صور تی پایدار تلقی خواهد شد که حداقل دوخصیصه ی «تداوم پذ یری و حفظ کیفیت محیط زیست و فضای شهری» را داشته باشد. در این پژوهش، پس از بررسی روشهای کسب درآمد و تامین مالی شهرداریها، پرسشنامه استانداردی جهت تحلیل پایداری منابع درآمدی، مورد مطالعهو قابلیت اجرای آنها در شهر رفسنجان ، تهیه و در میان متخصصان شه ری توزیع شد. داده ها در نرم افزار SPSS واردشد و فرضیات پژوهش با استفاده از آزمونهای t و فریدمن مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد پایدارترین درآمد قابلاستفاده، مالیات انتقالی از دولت به شهرداری، چه در قالب مالیات بر ارزش افزوده و چه به صورت انتقال درصدی ازمالیات ملی میباشد. دریافت بهای خدمات و انواع عوارض محلی نیز سایر منابع درآمدی پایدار قابل استفاده می باشند.

کلیدواژه ها:

درآمدهای پایدار ، درآمدهای ناپایدار ، تامین مالی ، شهردا ری رفسنجان