بررسی نقش عاطفه در تربیت دینی

از منظر زمانی در دوران کودکی عواطف زودتر از امور عقلانی و انتزاعی حضور و ظهور پیدا می کنند و بر این اساس بهترین شیوه تربیت دینی در دوران کودکی محوریت دادن به عاطفه است. حال که ما در یک کشور اسلامی و شیعی زندگی می کنیم و بسیار پرواضح است که دین اسلام پشتوانه محکم فکری و منبع اصلی استخراج مفاهیم کلیدی تعلیم و تربیت را معرفی نموده است از این رو بنظر بایستی برای آینده تربیتی کودکان و همچنین موفقیت آنان در سیطره نظام اسلامی به مبانی اسلامی و آموزه های آن توجه شود. نتایج به دست آمده از تحلیل مصاحبه های انجام شده منجر به شناسایی ۴ مقوله اصلی در زمینه ادراک والدین از عاطفه در تربیت دینی؛ شناخت والدین از انواع عواطف مثبت و منفی تربیتی در منابع دینی؛ شیوه بکارگیری عواطف مثبت و منفی و راهکارهای بکارگیری عاطفه در تربیت دینی فرزندان گردید. همچنین یافته های تحقیق نشان داد که والدین نمونه آماری در ادراک عاطفه تلاش می کنند تا همسویی فکری با فرزند ایجاد نموده، سبک زندگی وی را تغییر داده و در نهایت از ترفند الگوسازی برای کودک استفاده می کنند. والدین از ۵ عاطفه محبت، احترام متقابل، کمک به ساخت روابط اجتماعی، رفتار تبعیض آمیز و تنبیه بیشترین شناخت را دارند. والدین بیشترین توانایی را در زمینه بکارگیری محبت، تشویق، عصبانیت و قهر از خود نشان می دهند. همچنین نظر کلی والدین آن است که در خصوص بکارگیری عاطفه در تربیت دینی از تکنولوژیهای مدرن و ظرفیت های اجتماعی استفاده شود. از یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت عاطفه در تربیت دینی نقش محوری دارد و والدین نیز با بخشهای مهمی از این عواطف و شیوه های بکارگیری آن آشنایی دارند اما لزوم آشناسازی والدین با جنبه های دیگر از عواطف و نقش آن در تربیت دینی ضروری است.

کلیدواژه ها:

عاطفه ، تربیت دینی ، تربیت کودک.