انتقال نانوذرات آهن صفرظرفیتی با پوشش پلی وینیل پیرولیدون در محیط متخلخل اشباع

امروزه از نانوذرات آهن صفرظرفیتی جهت پالایش آلاینده ها از محیط زیست استفاده می شود. هدف از این پژوهش بررسی انتقال نانوذرات آهن صفرظرفیتی در شرایط اشباع تحت تاثیر غلظت های مختلف نانوذرات و قدرت های یونی مختلف بود. برای این منظور نانوذرات آهن صفرظرفیتی بدون پوشش و با پوشش پلی وینیل پیرولیدون به روش احیا توسط بورهیدریدسدیم ساخته شده و ویژگی های آن با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM)، دستگاه پراش اشعه ایکس(XRD) و دستگاه طیف سنج مادون قرمز (FTIR) مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از آزمایش نانوذرات آهن صفرظرفیتی بدون پوشش در محیط متخلخل غیرمتحرک بود. نتایج آزمایش ها نشان داد با افزایش قدرت یونی محلول از 1 به 100 میلی مولار کلریدسدیم حداکثر غلظت نسبی نانوذرات به ترتیب به 271/0، 221/0 و 156/0 کاهش یافت. همچنین با افزایش غلظت نانوذرات از 1/0، 5/0 به 2 گرم بر لیتر، حداکثر غلظت نسبی به ترتیب به 307/0، 182/0 و 07/0 کاهش یافت. با توجه به یافته های آزمایش، می توان از پیلی وینیل پیرولیدون به عنوان پایدارکننده ای مناسب جهت بهبود پایداری کلوئیدی نانوذرات و افزایش انتقال نانوذرات در محیط متخلخل استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

انتقال ، پلی وینیل پیرولیدون ، منحنی رخنه ، محیط متخلخل ، نانوذرات آهن صفرظرفیتی