اثر بخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر افزایش تحمل پریشانی و کاهش اضطراب در بیماران تحت درمان بیماری کوئید ۱۹”

هدف از این پژوهش ، تعیین بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر افزایش تحمل پریشانی و کاهش اضطراب در بیماران تحت درمان بیماری کوئید ۱۹بود. روش پژوهش ، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود و حجم نمونه ۳۰ نفر بود که از جامعه مذکور، به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار های پژوهشی مورد استفاده پرسشنامه مدارا کردن نگرانی سیمونز و گاهر وآزمون نگرانی کتل بود. گروه آزمایش در طول ده جلسه ، هرجلسه به مدت ۹۰ دقیقه گروه درمانی مبتنی بر شناختی - رفتاری دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد مداخله شناختی - رفتاری بر متغیرهای مدارا کردن نگرانی ، کاهش نگرانی در بیماران تحت درمان بیماری کوئید ۱۹ تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان دانش بخشی رفتاری گروهی ، مدارا کردن نگرانی ، کاهش نگرانی ، بیماری کوئید ۱۹