پیش بینی پرخاشگری بر اساس کنترل تلاشگرانه ، خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان ابتدایی

هدف این تحقیق ، مطالعه رابطه بین کنترل تلاشگرانه ، خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی با پرخاشگری در دانش آموزان ابتدایی شهرستان پیرانشهر بود . این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی ، از نظر جمع آوری دادهها توصیفی به روش همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر پیرانشهر در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند که از میان ۱۸۲۲۰ نفر، ۳۷۷ نفر (۱۹۱ پسر و ۱۸۶ دختر) با روش خوشه ای ، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامه های کنترل تلاشگرانه (ECR)، خودکارآمدی ادراکشده موریس ، انگیزش تحصیلی والرند و پرخاشگری باس و پری استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش گامبه گام انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین کنترل تلاشگرانه ، خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی با پرخاشگری دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و متغیرهای پیش بین به شکل معنی داری قادر به پیش بینی پرخاشگری هستند. به طوری که متغیر کنترل تلاشگرانه ۲۹ درصد ، انگیزش تحصیلی ۲۴ درصد و خودکارآمدی ۲۳ درصد از واریانس پرخاشگری را پیش بینی و تبیین کردند. بر این اساس احتمالا می توان از طریق تمهید برنامه های مداخله ای و اصلاحی بر بنیاد کنترل تلاشگرانه ، خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی به پیشگیری از بروز پرخاشگری در بین دانش آموزان و کاهش آن اقدام کرد.

کلیدواژه ها:

کنترل تلاشگرانه ، خودکارآمدی ، انگیزش تحصیلی ، پرخاشگری .