اثربخشی درمان مبتنی بر رابطه ی والد- کودک بر بهبود اضطراب کودکان طیف اوتیسم

نگهداری و تربیت کودکان طیف اوتی سم، چالش بزرگی برای والدین ا ست. این پژوهش با هدف برر سی اثربخ شی درمان مبتنی بر رابطه ی والد-کودک بر بهبود اضطراب کودکان طیف اوتیسم انجام شده است. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش را مادران مراجعه کننده به مراکز اوتیسم شهر ستان گرگان در سال ۱۴۰۱ ت شکیل دادند. ۳۰ نفر از این مادران که تمایل به همکاری با پژوهش دا شتند, به روش نمونه گیری در دسترس و بر پایه ی ملاک های ورود انتخاب شدند و به شیوه ی ت صادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار استفاده شده در این پژوهش مقیاس اضطراب کودکان اسپنس بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها ن شان داد مقدار ا ضطراب کودکان پس از درمان کاهش یافته ا ست. در نتیجه درمان مبتنی بر رابطه ی والد-کودک (cprt) سبب کاهش ا ضطراب کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می شود و می توان از این برنامه برای بهبود اضطراب کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر رابطه ی والد-کودک ، اضطراب ، کودکان طیف اوتیسم.