بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خودکارآمدی هیجانی بر اشتیاق و امید تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان اندیمشک

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارت های خودکارآمدی هیجانی بر اشتیاق و امید تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان اندیمشک بود. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی است . این تحقیق از نظر نوع داده ها، کمی بوده و از نظر روش اجرا از دسته تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با استفاده از گزینش تصادفی است که دانش آموزان در دو گروه آزمایش و گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان در مدارس دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان اندیمشک در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱می باشدبرای گردآوری دادهها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه استاندارد اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران ۲۰۰۲و مقیاس امید به تحصیل (AHS) خرمایی و کمری (۱۳۹۷) استفاده شد. مداخله آموزش خودکارآمدی هیجانی از طریق بسته آموزشی خودکارآمدی هیجانی برگرفته شده از پایانامه کارشناسی ارشد رحمانی (۱۳۹۶) انجام شد.این دوره آموزشی شامل هشت جلسه بود به که به صورت گروهی و در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد و به گروه کنترل، آموزشی داده نشد. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله آموزش خودکارآمدی هیجانی بر اشتیاق و امید تحصیلی دانش آموزان اثربخش بود.(p<۰.۰۰۱). همچنین آموزش خودکارآمدی هیجانی بر مولفه های اشتیاق تحصیلی و مولفه های امید تحصیلی دارای اثربخشی بود.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی هیجانی ، اشتیاق تحصیلی ، امید تحصیلی