بررسی نقش و جایگاه اعتقاد به مهدویت در تحقق عدالت جهانی ؛ از منظر نهج البلاغه

ایمان به مهدویت یا اعتقاد به ظهور منجی از جمله باورهای مشترک میان ادیان الهی و غیرالهی میباشد که در اسلام این باور از ریشه قرآنی برخوردار است و مسلمانان شیعه و سنی به آن اعتقاد دارند. مهدویت به عنوان یک آموزه در بطن خود کارکرد سازنده ایی دارد و از طرفی یکی از اهداف اساسی در اسلام و آرمان اسلامی ، تشکیل »عدالت جهانی « است که بشر را حول محور عدالت به وحدت سوق می دهد، مهدویت با توجه به آنکه در بطن خود مولفه های چون تشکیل حکومت رهبری عدالت گرایی ، امنیت و ... را تداعی می کند، کارکرد وحدت گرایانه دارد و می تواند ایجاد و همبستگی انسانها را در پرتو خود هموار سازد. از این رو این پژوهش که منابع آن براساس روش کتابخانه ای جمع آوری شده و تجزیه و تحلیل مطالب براساس روش توصیفی - تحلیلی صورت پذیرفته است در پی پاسخ به این پرسش است که نقش اعتقاد به مهدویت در شکل گیری عدالت جهانی از منظر نهج البلاغه چیست ؟ براساس فرضیه این پژوهش ایمان به مهدویت و موعودگرایی از مشترکات ادیان است که در تحقق و شکل گیری عدالت جهان شمول نقش ایفا می کند. حکومت مستضعفین با ایمان که پیوسته از سوی فراعنه زمان خود مورد تحقیر و استهزاء بودند، سرانجام پایان می یابد و با ظهور حکومت حق در تمام کره زمین عدالت و مساوات برپاخواهدشد، ظهور امام تحقق بخشیدن به آرمانها و ایده آل های متعالی -تاریخی انسان است . مدینه فاضله موعود اسلام در جامعه ای مبتنی بر قسط ، یعنی عالی ترین مرحله عدالت اجتماعی در گرو ظهور امام است . عصر ظهور، عصر بی نیازی اقتصادی است و به واسطه عدالت فراگیری که در جامعه مستقر خواهد شد، ریشه فقر و فلاکت از زمین بر چیده شده و مواهب الهی به صورت عادلانه در میان تمامی انسان ها تقسیم می شود. و مهدی (عج ) مایه امنیت زمینیان است .

کلیدواژه ها:

مهدویت ، عدالت جهانی ، نهج البلاغه .