اثربخشی روان درمانی مثبت نگر برمعنای زندگی مادران کودک کم توان ذهنی

هدف این پژوهش اثربخشی رواندرمانی مثبت نگر بر معنای زندگی مادران کودک کمتوان ذهنی بود. روش پژوهش در زمره تحقیقات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری کلیه مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی در مرکز توانبخشی ساعی نور شهرستان ساوه در سال ۱۴۰۱ بودند که از بین آنان تعداد ۲۴ نفر ۱۲ نفر در گروه کنترل و ۱۲ در گروه آزمایش از طریق روش نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب شدند. جهت سنجش اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه معنای زندگی استگر و همکاران (۲۰۰۶) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چند متغیره (مانکوا) و مفروضه های آن با استفاده از نرم افزار SPSS۲۶ انجام گردید. نتایج آزمون نشان داد روان درمانی مثبت نگر بر معنای زندگی مادران کودک کم توان ذهنی با احتمال ۹۹ درصد اثربخش بود. بنابراین روان درمانی مثبت نگر میتواند به عنوان یک مداخله موثر مادران کودک کم توان ذهنی مورد توجه قرار داده شود.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت نگر ، معنای زندگی ، مادران کودک کمتوان ذهنی.