تبیین رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با تحلیل رفتگی تحصیلی در دانش آموزان دوره اولمتوسطه شهر ایلام

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با تحلیل رفتگی تحصیلی در دانش آموزاندوره اول متوسطه شهر ایلام انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر ایلام در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد که تعداد آنها بر اساس آمار رسمی آموزش و پرورش شهرستان ایلام برابر با ۲۷۰۸ نفر بود، با استفاده از فرمولکوکران تعداد نمونه برابر ۳۳۷ نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. و با استفاده از فرستادن لینک براینمونه پرسشنامه ها به شیوه آنلاین توزیع گردیدند. برای جمع آوری اطلاعات ضمن اخذ ویژگی های جمعیتشناختی از پرسشنامه طرحواره ناسازگار یانگ و بارون ۱۹۹۸ ، پرسشنامه تحلیل رفتگی تحصیلی برسو ۲۰۰۷ استفاده شد. داده ها با آزمون رگرسیون ساده و همبستگی پیرسون به وسیله نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه با تحلیل رفتگی تحصیلی به میزان ۰.۴۹۳در نمونه آماری رابطه معناداروجود دارد. همچنین بین طرحواره های ناسازگار اولیه و ابعاد تحلیل رفتگیتحصیلی (خستگی تحصیلی ۰.۴۹۰ ناکارآمدی تحصیلی ۰.۲۲۳ و بدبینی تحصیلی ۰.۴۶۲ ) در دانش آموزاندوره اول متوسطه رابطه معناداری وجود دارد. نتایج پژوهش نشان داد طرحواره های ناسازگار اولیه با تحلیلرفتگی تحصیلی در دانش آموزان دوره اول متوسطه رابطه معناداری دارند. بنابراین می توان از طریقبرگزاری کارگاه های آموزشی به دانش آموزان کمک کرد تا طرحواره ای ناسازگار خود را اصلاح ودرجهت کاهش تحلیل رفتگی تحصیلی خود گام بردارند.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، تحلیل رفتگی تحصیلی ، دانش آموزان