بررسی تاثیر رابطه مشاور مدارس با دانش آموزان بر عملکرد تحصیلی آنان

سازمان دادن و تنظیم فرآیندهای اصلی یادگیری و فعالیت های مربوط به آن از طریق خودتنظیمی تحصیلی انجام می شود. شاخصهای قوی خودتنظیمی تحصیلی شامل خودارزشیابی، سازماندهی، جهت یابی هدفی، جستجوی کمک، ساختارهای محیطی وراهبردهای حافظه است که با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت دارد. دانش آموزان با استفاده از خودتنظیمی تحصیلی مهارت های لازمرا برای طراحی، کنترل و ارزیابی فرایند یادگیری و تحصیل، یاد می گیرند. فراشناخت، به ساختارها، دانش و فرآیندهای روانشناختیاشاره می کند که کنترل، تغییر و تفسیر افکار و شناختها سروکار دارد. همچنین فراشناخت به عنوان آگاهی از این که فرد چگونه یادمی گیرد، آگاهی از چگونگی استفاده از اطلاعات موجود برای رسیدن به یک هدف، توانایی قضاوت درباره فرایندهای شناختی در یکتکلیف خاص، آگاهی از این که چه راهبردهایی را برای چه هدف هایی مورد استفاده قرار دهد. در دوران تحصیل دانش آموز در مدرسهنیز به علت شناخت نداشتن برخی از معلمان، بیشتر اوقات اختلالات خاص یادگیری تشخیص داده نمی شوند، بلکه با عقب ماندگیذهنی اشتباه گرفته و زمینه فشار روانی بر کودک فراهم می شود. در این میان اختلاف دیدگاه میان اولیا و مربیان، رفع این اختلالاترا به تاخیر می اندازد. در یک سوی این اختلاف معلمان و مشاوران و مسئولان آموزش و پرورش هستند که برای تشخیص و پیگیریاین اختلالات نیاز به دانش افزایی بیشتری دارند و در سوی دیگر ناآگاهی و نپذیرفتن وجود اختلال در کودک از جانب برخی از اولیااست. برخی از اولیا به صورت ناخودآگاه گرایش دارند تا کودکان خود را سالم تلقی کنند و در پذیرش این نکته که فرزند آنان دچاراختلال است از خود مقاومت نشان می دهند و اصرار دارند که کودکشان مشکل ندارد و مشکل از شیوه آموزشی معلم یا عوامل دیگراست.

کلیدواژه ها:

تحصیل ، مشاور ، دانش آموزان ، رابطه.