رابطه تربیت فرزندان و توانایی ذهنی با نحوه تدریس معلمان

تحقیق حاضر به دنبال رابطه تربیت فرزندان و توانایی ذهنی با نحوه تدریس معلمان بوده است، در این تحقیق از ابزار پرسشنامهبه منظور تحلیل داده ها استفاده شد که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفتند. با توجه به نمونه آماری که شامل دختران دانشآموز دوره توسطه دوم در شهر گنبد بودند اقدام به توزیع پرسشنامه در این بین شد. با گردآوری پرسشنامه های توزیع شده با استفادهاز روش های آماری و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون اقدام به بررسی روابط بین متغیرهای تحقیق شد که نتایج به دست آمدهدر راستای رابطه بین تربیت فرزندان و توانایی ذهنی با نحوه تدریس معلمان دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم مورد تایید قرارگرفتند همچنین با توجه به نتایج مرتبط با آزمون همبستگی پیرسون، ضرایب مرتبط با روابط بین تربیت فرزندان و توانایی ذهنی بانحوه تدریس معلمان در فرضیه اصلی و روابط بین سبک های فرزند پروری و اهمال کاری تحصیلی و توانایی ذهنی با اهمال کاریتحصیلی در فرضیات فرعی به ترتیب برابر با ۰.۷۳ ، ۰.۷۸ و ۰.۸۴ به دست آمدند که نتایج به دست آمده نشانگر روابط قوی تر درارتباط بین توانایی ذهنی و اهمال کاری تحصیلی را در مورد مطالعاتی تحقیق حاضر نشان داد

کلیدواژه ها:

تربیت فرزندان ، توانایی ذهنی ، نحوه تدریس معلمان