بررسی سبک شناختی مرزبان نامه ی سعد الدین وراوینی

در این مقاله با به کارگیری مولفه ها و معیارهای سبک شناختی کتاب محمد تقی بهار بر کتاب مرزباننامه ی سعدالدین وراوینی تلاش شده است تا ویژگی های سبکی بارزتر این کتاب به عنوان متنی از نظر قالب منثور و از نظر محتوایی تعلیمی ، و همچنین بر پایه ویژگی اصلی و متمایزتر این اثر، یعنی فابل گونه بودن آن، مورد بررسی قرار گیرد. ایراد شواهد و مثالهایی برای این ویژگی های سبک شناختی از دیگر مواردی است که بدان پرداخته شده است . در نهایت نشان داده ایم که کتابی که چند قرن پیش از وراوینی توسط مرزبان بن رستم به نگارش درآمده است ، در بازروایی دوباره آن دارای ویژگی های سبکی ای می شود که خاص نثر نویسی قرن ششم و هفتم و به شیوه ی اسلاف خود در نگارش چنین داستانهایی است . از زبان حیوانات بودن و تمثیلی بودن، هنگامی که با نثر سجع وار و گاه متکلف وراوینی در هم می آمیزد، سخنان و پندهای مرزبان نامه را در پوسته ی ضخیم تری از پیچیدگی های زبانی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

سبک شناسی ، مرزبان نامه ، وراوینی ، بهار.