قراردادفرانشیز در حقوق خصوصی ایران؛ آینده پژوهی و راهبردها

قراردادهای فرانشیز و قوانین مرتبط با آن از جمله موضوعات بسیار مهم در روابط بین الملل و بویژه در ارتباط با شرکتهای بزرگ تجاری است که با لحاظ جمیع شرایط حاکم بر کشور ایران، مورد توجه بوده و شایسته آیندهپژوهی است تا الزامات نوین مرتبط با آن در حقوق کشور ایجاد گردد. قرارداد فرانشیز مجموعهای از حقوق مرتبط با مالکیت فکری شامل علامت تجاری، نام تجاری، اسرار تجاری، اختراعات و دانش فنی است که در یک روش سازمان یافته کارایی خود را اثبات میکند. فرانشیز گیرنده به موجب قرارداد، با نظارت و حمایت فرانشیز دهنده، حق بهره برداری از این قرارداد را به دست میآورد؛ این اعطای مجوز سیستم فرانشیز در برابر پرداخت حق امتیاز و تعهد به رعایت اصول فرانشیز از جمله حفظ اطلاعات محرمانه قرارداد فرانشیز، عدم رقابت مکارانه و پیروی از دستورالعملها است که از سوی فرانشیز دهنده تعیین میشود. جنبه های اخلاقی و حقوقی قرارداد فرانشیز بسیار گسترده است. گنجاندن شروط قراردادی موجب پیچیدگی این قرارداد میشود؛ ویژگی بارز این قرارداد، پرداخت عوض در برابر استفاده از مجوز بهره برداری از شبکه تجاری فرانشیز است. در حقوق ایران با توجه به اینکه قانون خاصی در ارتباط با سیستم فرانشیز وجود ندارد، این قرارداد تابع قواعد عمومی قراردادها و توافق طرفین خواهد بود و به تبع آن رویه قضایی نیز در این خصوص وجود ندارد و بنابراین لزوم آینده پژوهی و تعیین راهبردها در این خصوص، بیش از پیش ضروری به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

قرارداد فرانشیز ، آینده پژوهی ، حقوق خصوصی ، اسرار تجاری