مطالبه خسارت از دولت به جهت عوارض ناشی از الزام تزریق واکسن کرونا

بیماری کرونا حیات جوامع توسعه یافته و در حال توسعه را به لرزه درآورد و با ایجاد آثار سهمگین و جبران ناپذیر، ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی شهروندان را تحت تاثیر خود قرار داد. در حالی که همگان برای دستیابی به درمان بیماری لحظه شماری میکردند، رونمایی از واکسنهای تولید شده با مجوز اضطراری، زمینهساز مباحث مختلف اجتماعی و حقوقی شد. در ایران و طبق مصوبه ستاد کرونا، گروه های مختلف مردم ملزم به تزریق واکسن شدند.صرف نظر از آثار این تصمیم بر بهداشت و سلامت عمومی، اعتبار حقوقی آن نیز محل بحث اندیشمندان علم حقوق واقع شده است و بیان موضع هر دو ساحت حقوق داخلی و حقوق بین المل بشر نسبت به واکسیناسیون اجباری، می تواند بر اقناع شهروندان و تمکین یا تمرد از انجام آن اثرگذار باشد. مستندات قانونی متعدد و در عین حال مبهمی برای اثبات اصل تکلیف دولت در قبال بیماریهای واگیر در قوانین و مقررات داخلی و بین المللی وجود دارد که با تکیه بر آنها و مبانی حقوقی و گاه فلسفی، باید بررسی شود که مطالبه خسارت از دولت به جهت عوارض ناشی از الزام تزریق واکسن کرونا چیست؟ پس از آن، در این مقاله، نحوه احراز رابطه سببیت و قلمرو مسوولیت مدنی دولت در قبال بیماری کرونا مورد بررسی قرار می گیرد. بررسی مبانی مطرح در مورد مسوولیت مدنی در قبال بیماری کرونا نیز موضوع دیگری است که این مقاله بدان میپردازد و اثبات میشود که مبانی سنتی در این راستا کارآمدی لازم را ندارند و باید، با تکیه بر بنیانهای فلسفی تحول قواعد مسوولیت مدنی به دنبال راهبردهای دیگری برای مکلف ساختن دولت در پیشگیری از شیوع بیماری کرونا و نیز پرداخت هزینه های درمانی مبتلایان و جبران خسارات وارده به زیاندیدگان بود.

کلیدواژه ها:

جبران خسارت ، مسئولیت مدنی ، واکسیناسیون ، منشور حقوق بیمار ، کووید ۱۹