پیشگیری از جرائم ارتکابی اطفال و نوجوانان با تاکید بر برنامه های اصلاحی و درمانی

آینده کودکان و نوجوانان همواره یکی از دغدغه های جوامع بشری بوده، اگرچه علیرغم این، همیشه هم مورد بی توجهی و بی مهری واقع شده اند. تلاش برای پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان در معرض خطر، مبانی حق محور دارد. شناسایی عوامل خطر گرایش به بزهکاری و همچنین شناسایی عوامل حمایت کننده کودکان و نوجوانان در مقابل این خطرها دو رکن اصلی پیشگیری رشدمدار را تشکیل می دهند. بررسی و شناسایی عوامل موثر بر نوع بزهکاری اطفال نشان میدهد که بین متغیرها و عواملی مانند : میزان ارتباط با دوستان و همسالان ، میزان تشویق و حمایت از طرف دوستان بزهکار ، میزان تقلید از دوستان و همسالان ، میزان تعهد به امور جاری زندگی و خانواده ، میزان تعهد و اعتقاد به قوانین حاکم بر جامعه ،میزان فقر ، جدایی والدین و میزان روابط عاطفی ضعیف و نوع بزهکاری اطفال رابطه وجود دارد. در قلمرو حقوق کیفری ، طفل دیگر بزرگ ولی در ابعاد کوچک نیست بلکه انسانی مستقل است که شخصیت ،روان و جسم وی در حال شکل گیری و رشد است و به همین جهت در برابر بزهکاری و کژ مداریو بزه دیدگی آسیب پذیر است. بزهکاری اطفال در بیشتر موارد فاقد خشونت زیاد بوده و از کینه دوزی و خصومت به دور است.در برخورد با بزهکاری اطفال نخست نیازمند شناسایی عمیق شخصیت طفل و در نظر گرفتن شرایط فردیو اجتماعی وی و در نهایت انتخاب اقدامات اجتماعی - تربیتی و یا پاسخ های کیفری خاص است. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای و نتایج تحلیلی - تفسیری بوده است.

کلیدواژه ها:

بزهکاری ، اطفال و نوجوانان ، پاسخ های کیفری ، پیشگیری ، برنامه های اصلاحی و درمانی