برنامه ریزی عمرانی و آبادانی کلانشهرها در راستای مدیریت بحران زلزله با تاکید بر بافت فرسوده

شهر موجودی زنده و پویا است که کالبد آن در دوره های مختلف تحت تاثیر تحولات اقتصادی سیاسی و فرهنگی طبیعی واجتماعی شکل می گیرد. بافت های فرسود شهری که زمانی براساس الگوهای شهری و یا تاثیر از شرایط اقتصادی- اجتماعی ساکنان و ویژگی های محیطی به وجود آمده اند، امروزه بر اثر گذشت زمان و تغییر در الگوهای فضایی ساخت و ساز، قابلیت زندگی را از دست داده اند و دارای مشکلات زیادی از لحاظ شرایط کالبدی، عبور و مرور، اقتصادی و اجتماعی برای زندگی امروزی است. این بافت ها دارای نقاط قوت و فرصت های زیادی هستند که براساس شناخت جامع و برنامه ریزی صحیح این نقاط، می توان راهبردهای بهینه ای جهت ساماندهی وضعیت موجودبافت های فرسوده ارایه داد.این مقاله با رویکرد توصیفی- تحلیلی از روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای و با استفاده از مدل SWOT فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP تدوین شده است. در این تحقیق به بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای بافت فرسوده شهری در منطقه۱۸ تهران پرداخت شده است یافته های حاص از تحلیل مدل فوق در این پژوهش نشان می دهد که علاقه مندی ساکنین برای بهسازی و نوسازی بافت فرسوده و وجود گروه های کم درآمد اقتصادی در بافت به ترتیب از مهم ترین نقاط قوت و ضعف، بالا بودن میزان مشارکت در شهرهای کوچک و مقاوم نبودن ساختمان ها در برابر مخاطرات طبیعی از مهمترین نقاط فرصت و تهدید می باشد. مهمترین راهبردها در ارتقا کیفیت سکونت و زندگی در بافت های فرسوده، جلب مشارکت مردمی در طرح، اجرا، بهسازی و نوسازی، فراهم کردن بسترهای لازم جهت تشکیل نهادهای مدیریتی مردمی، تشویق مردم به تشکیل سازمان های محلی می باشند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، آبادانی کلانشهرها ، مدیریت بحران زلزله ، بافت فرسوده