رابطه خوشبینی، سبک های شوخ طبعی و امیدواری با معنای زندگی در دانش آموزان دختر سال چهارم دبیرستانهای آموزش و پرورش ناحیه ۴ اهواز خوزستان ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خوشبینی، سبک های شوخ طبعی و امیدواری با معنای زندگی در دانش آموزان دختر سال چهارم دبیرستانهای آموزش و پرورش ناحیه ۴ اهواز بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر سال چهارم دبیرستانهای آموزش و پرورش ناحیه ۴ اهواز در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۷ میباشند. تعداد نمونه در پژوهش حاضر با توجه به جدول ذکر شده ۲۷۵ نفر بود. جهت بررسی متغیرهای پژوهش، از پرسشنامه معنای زندگی (سواری، (۱۳۹۶، پرسشنامه جهتگیری زندگی (شییر و کارور، (۱۹۹۴، پرسشنامه شوخ طبعی (مارتین، پاهلیک-دوریس، لارسن، گری و وایر، (۲۰۰۳ و پرسشنامه امیدواری (سواری، (۱۳۹۶ استفاده شد. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. روش آماری استفاده شده، همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغی۶ره بود. نتایج تحلیل داده ها نشان داد بین خوشبینی با معنای زندگی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد، بین سبک های شوخ طبعی با معنای زندگی رابطه معناداری وجود دارد و بین امیدواری با معنای زندگی رابطه معنادارو مثبتی وجود دارد و مقایسه ضرایب بتا نشان دادند امیدواری، خوشبینی و سبک های شوخ طبعی، به ترتیب پیش بینی کننده مثبت معنادار معنای زندگی هستند.

کلیدواژه ها:

خوشبینی ، سبک های شوخ طبعی ، امیدواری ، معنای زندگی.