بررسی رابطه بین خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی دانش اموزان پایه ششم مقطع ابتدایی در درس ریاضی شهر قزوین سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودکارآمدی وعملکردتحصیلی در درس ریاضی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر قزوین بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر پایه ی ششم ابتدایی شهر قزوین به تعداد۲۶۰۰نفر که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول تحصیل بوده اند تشکیل دادند. حجم نمونه آماری برای انجام این پژوهش براساس جدول مورگان ۲۵۰ نفر تعیین گردید. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد، به این صورت که ابتدا از میان ۳۶دبستان موجود در شهرقزوین، ۱۲ مدرسه انتخاب گردید سپس از هر مدرسه ۱کلاس انتخاب شد. ابزارهای مورداستفاده دراین پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی شرر((۱۹۸۲، پرسشنامه عملکردتحصیلی فام وتیلور((۱۹۹۹بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه بهره گیری شد.نتایج پژوهش نشان داد که، بین خودکارآمدی و عملکردتحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرقزوین درسطح معناداری ۰/۰۵ رابطه معناداری وجود دارد؛ بنابراین می توان گفت خودکارآمدی پیش بینی کننده عملکرد تحصیلی درس ریاضی دانش آموزان ابتدایی شهر قزوین می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، خودکارآمدی ، عملکردتحصیلی