بررسی تاثیر یک دوره تمرینات منتخب تحریکی دهلیزی بر طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در طی راه رفتن در کودکان دارای اختلال شنوایی

مقدمه کم شنوایی یک اختلالات شایع در کشورهای توسعه یافته است و ۴۹-۹۵% کودکان مبتلا به اختلال شنوایی از اختلال عملکرد سیستم دهلیزی رنج میبرند. برای حفظ کنترل پاسچر بدن در انسان، ارتباط متقابلی میان سیستم های بینایی، دهلیزی و حس عمقی نیاز است و اختلال در هر یک از این سیستم ها،پاسچر را تحت تاثیر قرار می دهد. ثابت شده است که توانبخشی وستیبول یک گزینه درمانی موثر برای معالجه کودکان مبتلا به اختلالات دهلیزی محیطی است. لذا هدف این پژوهش، بررسی تاثیر ۸ هفته تمرینات منتخب تحریکی دهلیزی بر طیف فرکانس نیروی عکس العمل زمین در کودکان با اختلال شنوایی است. روش شناسی پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی به روش پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری افراد دارای اختلال شنوایی شهر اردبیل و نمونه آماری شامل ۱۶ کودک به روش نمونه گیری در دسترس بود که در دو گروه ۸ نفره تمرین و کنترل قرار گرفتند. برای نمونه برداری از فورس پلیت برتک و برای تحلیل آماری از آنالیز واریانس دوسویه با اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها یافته ها نشان داد که اثر تعاملی زمان*گروه در مولفه فرکانس ۹۹/۵۰ درصد گشتاور آزاد دارای اختلاف معناداری بود (P=۰/۰۱۷) مقایسه جفتی نشان داد که فرکانس با توان ۹۹/۵۰ درصد در پیش آزمون گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کمتر بود. نتایج بررسی ها مشخص نمود ۸ هفته تمرین تحریکی دهلیزی باعث افزایش نیروهای داخلی خارجی و نیروی عمودی در فاز اتکا و نیز در فازهل دادن راه رفتن شد.

کلیدواژه ها:

تعادل ، تمرینات تحریکی دهلیزی ، کودکان ، اختلال شنوایی ، نیروی عکس العمل زمین