نقش پادگانه های رودخانه ای در تدفین؛ مطالعه موردی: گورستان لما، له سواره و ده پایین (استان کهگیلویه و بویراحمد)
محل انتشار: نهمین همایش انجمن ایرانی ژئومورفولوژی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 148
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GEOO09_114
تاریخ نمایه سازی: 13 تیر 1402
چکیده مقاله:
ارتباط جوامع انسانی یک جانشین و کوچ رو با لندفرم های طبیعی در قالب مطالعات زمین باستان شناسی مورد توجه پژوهشگران قرار دارد. در اینپژوهش با استفاده از شواهد و مطالعات میدانی به بررسی گورستان های لما، له سواره و ده پایین در حوضه آبریز رودخانه خرسان پرداخته شد. قدمتگورستان های مورد بررسی به هزاره اول و قدیمی تر برمی گرد. در مرحله اول الگوی رودخانه بشار و خرسان و فرم و فرآیند در طول رودخانه موردبررسی و تحلیل قرار گرفت. بطور کلی الگوی رودخانه مئاندری و فرم زمین در طول حوضه به صورت طاقدیس و ناودیس هایی که در بخش هایی تحثتاثیر جریان فرسایشی رودخانه بصورت عوارض تنگ درامده است و همچنین دامنه های کاو و کوژ در طول رودخانه که در حال حاضر محل استقرارخانه های روستایی و زمین های های کشاورزی است. با توجه به اینکه مطالعات میدانی همزمان با کاوش های باستانی در این محوطه ها بود، لذا ویژگیهای رسوب شناسی گورهای شناسایی شده، مورد بررسی قرار گرفت و با سطوح تراس های رودخانه ای و تقدم و تاخر زمانی آن مورد بررسی قرارگرفت. بطور کلی ۳ سطح پادگانه ای در حاشیه رودخانه بشار و در ادامه رودخانه خرسان شکل گرفته است که بطور مشخص گورستان های له سوارهو لما با سطح ۳ تراس رودخانه ای مرتبط است و به طور مشخص در گورستان لما، عمل تدفین بعد از تشکیل پادگانه های رودخانه ای انجام شده استو عدم بهم خوردگی لایه های طبیعی رسوبات رودخانه بیانگر و تایید کننده این مطالب است. به عنوان نتیجه گیری کلی بایستی اشاره کرد با توجهبه فرم زمین و شیب تا روستای ده پایین به جهت وجود زمین های صاف امکان تشکیل پادگانه های آبرفتی وجود داشته و لذا امکان شناساییگورستان های دیگری غیر از این سه مورد وجود دارد ولی به جهت افزایش شیب بعد از روستای ده پایین و تنگ شدن مجرا عملا هیچ گونه گورستانیقابل شناسایی نبوده و تعداد سکونتگاه های فعلی هم نسبت به بخش های بالادست کمتر می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اصغر نویدفر
دکتری ژئومورفولوژی دانشگاه تهران
علیرضا سرداری زارچی
استادیار پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری